Bursztyn

Słowianie uważali, że bursztyn do łzy bogini Juraty ukaranej przez męża Perkuna za niewierność. Według Rzymian powstawał ze skamieniałego moczu Rysia. Nazwa bursztyn pochodzi od niemieckiego bernstein, czyli kamień, który się pali. W Polsce nazywany bywa też jantarem lub ambrem. Od zawsze wierzono w jego magiczne właściwości, dlatego robiono z niego amulety. Dziś pozyskuje się go głównie do produkcji biżuterii.

Bursztyny powstają ze skamieniałej kopalnej żywicy drzew iglastych. Mają różne kształty i barwę. Do tej pory wyróżniono aż 60 gatunków.

Bursztyn znany jest od czasów prehistorycznych. W średniowieczu stosowano go jako lekarstwo. Do dziś wierzy się, że bursztynowe korale noszone na szyi przynoszą ulgę w bólach gardła i głowy. Jantar pocierany o tkaninę wytwarza statyczne pole elektryczne dlatego słowo elektryczność pochodzi od greckiej nazwy bursztynu – elektron.

Pod koniec XIX wieku otwarto pierwsze kopalnie bursztynu. Wcześniej był on wydobywany z dna mórz. Do najbardziej cenionych odmian należy bursztyn bałtycki. W bryłkach tego cennego materiału odnaleźć można organiczne szczątki sprzed milionów lat.

Bursztyn w zależności od gatunku drzewa, z którego żywicy powstał, przybiera różne kolory: żółtą, pomarańczową, brązową białą, zieloną. Poszczególne okazy różnią się też przejrzystością i wielkością. Największe osiągają masę nawet kilkunastu kilogramów.

Amber jest dość miękki i podatny na uszkodzenie. Dlatego trzeba przechowywać go z dala od źródeł ciepła i wysokiej temperatury. Szkodliwe może też być zetknięcie go z substancjami chemicznymi zawartymi w perfumach, lakierach do włosów.

Na rynku pojawiają się imitacje bursztynu, jednak ten prawdziwy jest ciepły w dotyku i pływa w słonej wodzie.

Jantar występuje w Birmie, Estonii, Holandii, Litwie, Łotwie, Polsce, Rosji, Rumunii, Stanach Zjednoczonych, na Ukrainie, Dominikanie i we Włoszech.

Więcej: Wiedza